Obrazowanie stwardnienia rozsianego w rezonansie magnetycznym 1,5 T w po...

StartStreszczeniaObrazowanie stwardnienia ro...

Obrazowanie stwardnienia rozsianego w rezonansie magnetycznym 1,5 T w porównaniu z 7T – doniesienie wstępne

K. Dyndor 1,2,3, A. Pankowska 1,2, K. Rejdak 4, M. Kulczyński 4, P. Kawecki 3, R. Pietura1,2

1 Zakład Elektroradiologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
2 Centrum ECOTECH COMPLEX, Lublin
3 Zakład Diagnostyki Obrazowej, 1 Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką w Lublinie
4 Katedra i Klinika Neurologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie.


CEL: Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego o postępującym przebiegu. Dla tego schorzenia charakterystyczna jest obecność rozsianych w przestrzeni i w czasie ognisk demielinizacji tzw. plak,. Zmiany widoczne w typowym obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego (MRI) 1,5 T są mało swoiste i wymagają udoskonalenia. MRI przy natężeniu pola 7 T zapewnia wyższy stosunek sygnału do szumu (SNR), co umożliwia funkcjonalne i anatomiczne obrazowanie o wysokiej rozdzielczości.

MATERIAŁY I METODY: Pacjenci (7 kobiet i 3 mężczyzn, w wieku od 22 do 60 roku życia, w skali EDSS od 1 do 6 ) zostali przebadani za pomocą rezonansu magnetycznego o natężeniu pola 1,5 T (OPTIMA 360 GE) z użyciem 8-kanałowej cewki NV Head Array oraz 7T (Discovery 950 GE) z wykorzystaniem 32-kanałowej cewki Nova Head. Wykonano sekwencje 3D: 3D T2 FLAIR, 3D CUBE T2, 3D T1 SPGR , 3D SWAN.

WYNIKI: Obrazowanie z zastosowaniem wysokopolowego systemu rezonansu magnetycznego potwierdza swoją wysoką czułość w wykrywaniu plak demielinizacyjnych. Natomiast zastosowanie sekwencji SWAN pozwoliło wyodrębnić dwa typy plak z dobrze widoczną i zatartą żyłą centralną. Dodatkowo pozwala na wyeliminowanie zmian rzekomych. Zastosowanie spektroskopii rezonansu magnetycznego pozwala wykazać zmiany w metabolizmie.

WNIOSKI: Badanie z wykorzystaniem aparatu 7 T pozwala na lepsze uwidocznienie plak demielinizacyjnych oraz umożliwia wykrywanie drobnych zmian w istocie białej i innych strukturach OUN. Będzie to miało istotne konsekwencje w monitorowaniu rozwoju tego postępującego schorzenia. Dzięki zastosowaniu sekwencji SWAN można przedstawić związek anomalii w zakresie istoty białej z zaangażowaniem układu żylnego w zależności od widoczności żyły centralnej.